I had a dream

I have a dream! De wereldberoemde speech van Martin Luther King. In 1963 werd al gedroomd over dingen die vandaag de dag geen werkelijkheid zouden zijn. Dit jaar was niet anders. Niet om mezelf nou even met een groot activist te vergelijken. Maar je hoeft geen held te zijn om te dromen over dingen die nooit waarheid zullen worden.

Welkom in mijn droom. Geen 1963 maar 2006. Tweede kerstdag 2006 om precies te zijn. Eindelijk waren we daar. Jij met het wegpoetsen van je laatste angst, ik met iets meer bravoure dan goed voor me was. Het sneeuwt, want zo hoort dat op kerst. Alles klopt. Jouw witte haar, je kleine neusje blauw van de koude wind. Jouw half bevroren hand die een marlboro verkiest boven een warme handschoen. Ik zie het en ik lach. Dom wijf!

Zo, we zijn er! Mijn eerste stap in het beloofde land. Ik ben thuis, al ben ik hier nooit eerder geweest. Terwijl ik kijk naar de engeltjes in de kerstboom kom je binnenzetten met 2 dampende mokken warme chocomel. Ik houd niet eens van chocomel, maar elke slok voelt als een slokje van jou. Die mok gaat dus leeg tot de bodem!

Je vervloekt je weigerende aansteker terwijl je op het punt staat om te beginnen aan je derde marlboro van de dag. De chocomel is verdwenen, even als de laatste barrières die jou bij mij vandaan hadden moeten houden. Ik plaag je met je falende aansteker. Uiteindelijk pak je een andere aansteker en blaast speels een rookwolkje mijn kant op. You’re perfect. Ik weet het zeker! Je drukt je peuk uit en kruipt stilletjes tegen me aan. Eventjes is er helemaal niets, behalve jouw dichtgeknepen oogjes en mijn hand door jouw haar. Voor 1 moment hebben we ons verstopt voor het leed dat de grote boze buitenwereld heet. Jij, ik, en een oneindig uitstrekkende leegte.

Op naar de supermarkt voor het avondeten. Jij bent al buiten. Ik weet precies wat je van plan bent. Ik zie die pretoogjes. Quasi nietsvermoedend loop ik op je af, om vervolgens jouw eerste zelfgemaakte sneeuwbal te mogen incasseren. Na een korte worsteling in de sneeuw geef ik mezelf gewonnen. Hand in hand lopen we over straat, terwijl de laatste sneeuw smelt in mijn oren.

Welkom in mijn droom, want een droom blijft het. Het enige dat nu nog smelt is het ding wat we ooit claimden te hebben. Verkoop de huid van de beer nooit voordat hij geschoten is. Afgezien van de walgelijke clichématigheid van deze uitspraak staat de bewering als een huis.

Een droom is prachtig als hij uitkomt, maar des te harder als het altijd een droom blijft. Alle voorpret moet terugbetaald worden met dikke rente, in de vorm van teleurstelling. Wiens schuld het was? Geen idee, en wat doet het er eigenlijk nog toe? De pijn komt wanneer je wijn in azijn ziet veranderen en eenzaam achterblijft met de zure nasmaak.

And she said: Come with me tonight. There be a thousand stars, one for everything we lost tonight (El pino and the Volunteers – Impatiently)